SŁAWIKÓW

PL

Należy do najstarszych miejscowości ziemi raciborskiej. Wzmiankowano o nim w 1223 roku. Znajduje się tu kościół p. w. św. Jerzego, neoromański, zbudowany w latach 1842 –46. Stanął on na miejscu drewnianego kościoła z roku 1657, przeniesionego w 1849-1850 r. do Zabełkowa (tam spłonął w 1976 r.) W otoczeniu kościoła znajdują się cztery murowne późnoklasycystyczne kaplice z połowy XIX w. W parku znajduje przebudowany w 1865 r. się eklektyczny pałac na rzucie prostokąta. Jego frontowa elewacja ma długość 62 metry i jest to największy, poza Rudami, pałac na ziemi raciborskiej. Niedaleko parku można zobaczyć ruiny dawnej oranżerii. Na uwagę zasługuje spichlerz folwarczny dwykondygnacyjny, prostokątny z dachem naczułkowym, zbudowany z cegły na przełomie wieku XVIII i XIX. Sławików jest jedyną wsią na terenie Raciborszczyzny, gdzie do dziś w ostatnim dniu karnawału istnieje zwyczaj chodzenia przebierańców z niedźwiedziem – tzw. „wodzenia bera”. Korowód – oprócz niedźwiedzia tworzą diabły, lekarz, baba, policjant i trzech grajków (wśród instrumentów na uwagę zasługują tradycyjne „diabelskie skrzypce”).

CZ

Je to jedno z nejstarších měst v regionu Ratiboř. To bylo zmíněno v roce 1223. Nachází se zde kostel sv. Jiří, novorománský, postavený v letech 1842–46. Nahradil dřevěný kostel z roku 1657, přenesený v letech 1849-1850 do Zabełkowa (tam vyhořel v roce 1976).V blízkosti kostela jsou čtyři zděné pozdně klasicistní kaple z poloviny 19. století, eklektický palác na obdélníkový plán. Jeho průčelí je dlouhé 62 metrů a je to největší palác, kromě Rudyho, v regionu Ratiboř. V blízkosti parku si můžete prohlédnout ruiny bývalé oranžerie. Pozoruhodná je dvoupatrová, obdélná, obdélná sýpka s polovalbovou střechou, postavená z cihel na přelomu 18. a 19. století. Sławików je jedinou vesnicí na Ratibořsku, kde je dodnes, poslední den masopustu, zvyk maškarních chůzí s medvědem – tzv. „Přistání bera”. Průvod – kromě medvěda čerti, lékař, žena, policista a tři muzikanti (mezi nástroji si pozornost zaslouží tradiční „čertovské housle”).

 

MODZURÓW

PL

W 1475 roku w łacińskich statutach miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Modzeraw. W VI-X wieku istniała tutaj osada. Wieś wzmiankowana po raz pierwszy w 1274 r., a następnie w 1358 r. jako Mozorow. Około 1300 r. powstał tutaj kościół. W latach 1896-1897 powstał nowy, neogotycki kościół. W 1829 roku właścicielem majątku była rodzina von König, która wybudowała tutaj pałac. Po II wojnie światowej w pałacu znajduje się roślinna stacja doświadczalna. We wsi mieści się kościół parafialny pw. Trójcy Świętej Znajduje się w niej również neogotycki pałac rodziny von König z 1864 roku. Pierwszy raz wzmiankowano wieś w 1274 roku We wsi mieści się kościół parafialny pw. Trójcy Świętej Znajduje się w niej również neogotycki pałac rodziny von König z 1864 roku.

CZ

V roce 1475 bylo v latinských statutech město zmíněno v latinské podobě Modzeraw. Osada zde existovala v 6.–10. století. Obec je poprvé zmíněna v roce 1274 a poté v roce 1358 jako Mozorov. Kolem roku 1300 zde byl postaven kostel. V letech 1896-1897 byl postaven nový, novogotický kostel. V roce 1829 se majitelem majetku stala rodina von König, která si zde postavila palác. Po 2. světové válce je v paláci umístěna rostlinná pokusná stanice. V obci je farní kostel. Nejsvětější Trojice Nachází se zde také novogotický palác rodiny von Königů z roku 1864. Obec je poprvé zmíněna v roce 1274. V obci se nachází farní kostel. Nejsvětější Trojice Nachází se zde také novogotický palác rodiny von Königů z roku 1864.

 

BRZEŹNICA

PL

Nazwa wsi wywodzi się z określenia oznaczającego brzozowy las. Według niemieckiego językoznawcy Heinricha Adamy’ego pochodzi ona od nazwy drzewa liściastego  brzezina. W swoim dziele o nazwach miejscowych na Śląsku wydanym w 1888 roku  wymienia pierwotną nazwę w polskiej formie „Brzeźnice” podając jej znaczenie „Birkenwalde” czyli w tłumaczeniu „Brzozowy las. Młyn w Brzeźnicy. Początkowo na miejscu obecnej budowli istniał drewniany młyn w XVIII wieku W latach 20. XX w. został on zburzony, a na jego miejscu powstała murowana budowla. Do końca II wojny światowej  młyn był użytkowany, ale w wyniku nacjonalizacji został zamknięty. Przed wojną młyn był w posiadaniu niejakiego Miki, który po wojnie zginął wchodząc na minę na swoim polu. Po śmierci młynarza budowlą zajęły się jego żona i córka, bowiem syn był w radzieckiej niewoli.  Niestety kobiety nie znały się na pracy młynarza i  młyn został kilkanaście razy zamulony gliną i zalany. W czasie kiedy budowla nie funkcjonowała, zasypano znajdujący się za nim rów młyński oraz dwa stawy, których rolą było odprowadzanie nadmiaru wody z młyna. Obecnie młyn jest pod opieką Towarzystwa Miłośników Eichenbdorffa.

CZ

Název obce pochází z výrazu znamenajícího březový les. Podle německého lingvisty Heinricha Adamyho pochází z názvu listnaté břízy. Ve své práci s místními jmény ve Slezsku, vydané v roce 1888, uvádí původní název v polské podobě „Brzeźnice“, přičemž jeho význam dává „Birkenwalde“, tedy v překladu „Březový les. Mlýn v Brzeźnici Původně na místě dnešní budovy stával v 18. století dřevěný mlýn, který byl ve 20. letech 20. století zbořen a na jeho místě byla postavena zděná budova. Do konce 2. světové války mlýn sloužil, ale z důvodu znárodnění byl uzavřen. Před válkou mlýn vlastnil jistý Miki, který zemřel po válce při lezení na důl na svém poli. Po mlynářově smrti se o stavbu staraly jeho manželka a dcera, syn byl totiž v sovětském zajetí. Bohužel ženy o ničem nevěděly a mlýn byl několikrát zanesen hlínou a zatopen.V době, kdy objekt nefungoval, byl za ním mlýnský příkop a dva rybníky, které měly za úkol odvádět přebytečnou vodu. mlýn, byly naplněny. V současné době je mlýn v péči Společnosti milovníků Eichenbdorffa

 

GAMÓW

PL

Pierwsza wzmianka historyczna pochodzi z 1338 r. Z daleka widoczny jest kościół p.w. św. Anny. Zbudowany w 1728r., w 1848 r. przedłużony ku wschodowi, posiada skromne cechy barokowe. Wyposażenie późnobarokowe (ołtarz główny z II poł. XVIII wieku) i klasycystyczne; w ostatnich latach odnowiony. Kapliczki z XIX wieku; Młyn z 1916 r. W Gamowie na uwagę zasługują zagrody z poł. XIX wieku w typie frankońskim, tworzące wraz z budynkami gospodarskimi zamknięty czworobok, odgrodzony od ulicy murem z ozdobną bramą. W zagrodzie poza głównym budynkiem mieszkalnym, stodołą i oborą znajdował się oddzielny, mniejszy dom mieszkalny (dokładna kopia domu gospodarza) dla starych rodziców – zwany „wyłomem”. Spod Gamowa rozciąga się daleki widok, sięgający przy dobrej widoczności nawet Pradziada (Praded – 1355 m n.p.m.) w Czechach.

CZ

První historická zmínka pochází z roku 1338. Kostel sv Svatý. Anna. Postaven v roce 1728, rozšířen na východ v roce 1848, má skromné ​​barokní prvky. Pozdně barokní (hlavní oltář z 2. poloviny 18. století) a klasicistní zařízení; v posledních letech renovován. svatyně z 19. století; Mlýn z roku 1916. V Gametu stojí za pozornost usedlosti z poloviny 19. století. Z 19. století ve franckém typu, tvořící uzavřený čtyřúhelník s hospodářskými budovami, oddělený od ulice zdí s ozdobnou bránou. Na dvoře, kromě hlavní obytné budovy, stodoly a kravína, byl pro staré rodiče samostatný menší obytný dům (přesná kopie domku sedláka) – tzv. „porušení”. Zpod Gamowa je daleký výhled, za dobré viditelnosti dosahuje až Pradziada (Praded – 1355 m n. m.) v ČR.

 

MIASTA PARTNERSKIE:

  • OBEC PÍŠŤPL

    Powierzchnia  wsi wynosi 1568 ha.

    Mieszka tu około 2200 mieszkańców.

    Przygraniczna wieś Píšť znajduje się w północno-wschodniej, przygranicznej części powiatu opawskiego, w lekko pofałdowanym krajobrazie Wyżyny Hluczyńskiej. Przez miejscowość przepływa potok Píšťský.

    Wieś Píšť jest jedną z najstarszych na ziemi opawskiej, a pierwsza pisemna wzmianka o niej pochodzi z 1228 roku, kiedy Przemysł Ottokar I podarował ją klasztorowi Velehrad.

    CZ

  •  

    www.pist.cz

    Rozloha katastru obce je 1568 ha.

    Žije zde okolo 2200 obyvatel.

    Příhraniční obec Píšť se nachází v severovýchodní příhraniční části opavského okresu, v mírně zvlněné krajině Hlučínské pahorkatiny. Obcí protéká Píšťský potok.

    Obec Píšť patří k nejstarším na Opavsku a první písemná zmínka o ní je z roku 1228, kdy ji Přemysl Otakar I. daroval velehradskému klášteru.

    Památky a zajímavosti v obci:

  •  

    Zabytki i atrakcje we wsi:

    Kościół św. Vavřince – zbudowane w 1743 r., a od 2002 r. założone jako maryjne miejsce pielgrzymkowe, w skład którego wchodzi zewnętrzna droga krzyżowa z ceramicznych płaskorzeźb z parkiem rekreacyjnym i jaskinią Lourdes.

  • Památky a zajímavosti v obci:

Kostel sv. Vavřince – postaven v roce 1743 a od roku 2002 ustanoven jako Mariánské poutní místo, jehož součástí je venkovní křížová cesta z keramických reliéfů s oddechovou parkovou částí a lurdská jeskyně.

  •  

    Kaplica św. Jan Nepomucký – Narodowy zabytek kultury. W ośmiobocznej kaplicy znajduje się wewnątrz piaskowcowa figura świętej z 1732 roku.

  • Kaple sv. Jana Nepomuckého – Národní kulturní památka. Osmihranná kaple má uvnitř pískovcovou sochu světce z roku 1732.

  •  

    Centrum Kultury – nowy budynek z 2018 roku nagrodzony główną nagrodą Budownictwo Kraju Morawsko-Śląskiego oraz Nagrodą im. J.M. Olbricha w dziedzinie Architektury.

  • Kulturní centrum – novostavba z roku 2018 oceněna hlavní cenou Stavba Moravskoslezského kraje a cenou J. M. Olbricha za architekturu.
  •  

    Zegar słoneczny – w chwili powstania (2005 r.) największy zegar słoneczny tej konstrukcji w Europie. Ich dominującą cechą jest jeden z elementów symbolu Pięść – lilia. Zegar mierzy 16×47 metrów.

  • Sluneční parkové hodiny – v době vzniku (2005) největší sluneční hodiny tohoto provedení v Evropě. Jejich dominantou je jeden z prvků symbolů Píště – lilie. Hodiny mají rozměr 16x47metrů.

  •  

    Strefa sportowo-rekreacyjna – letni basen i minigolf, wielofunkcyjne pole z trzema polami, 100-metrowa strzelnica, boisko piłkarskie TJ Slavia Píšť, tor pumptrack.

  • Sportovně rekreační areál – letní koupaliště a minigolf, multifunkční trojhřiště, stometrová střelnice, fotbalový areál TJ Slavia Píšť, pumptracková dráha.

  •  

    Pomnik przyrody Hranečník: Stary las mieszany z przewagą sosny zwyczajnej został ogłoszony w 1990 roku jako ochrona dużej kolonii lęgowej czapli siwej. Od 2010 roku prowadzi tam ścieżka dydaktyczna Píšť z centrum wsi.

  • Přírodní památka Hranečník: Starý smíšený les s převahou borovice lesní byl v roce 1990 vyhlášen pro ochranu početné hnízdní kolonie volavky popelavé. Od roku 2010 tam vede z centra obce Naučná stezka Píšť.

 

 

KOŚCIOŁY NA TERENIE GMINY RUDNIK:

  • w Rudniku: pierwszy drewniany powstał w roku 1295, w 1845 został rozebrany, a na jego miejscu powstał nowy w stylu neogotyckim,

    Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Rudniku

    Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Rudniku

  • w Sławikowie: zbudowany w latach 1842-46 w stylu romańskim, wcześniejszy drewniany pochodził z roku 1223,

    Kościół w Sławikowie

  • w Łubowicach: w 1447r. wzniesiono drewniany, który przetrwał do końca XIX w., dopiero wtedy na jego miejscu zbudowano nowy w stylu neogotyckim,

    Kościół w Łubowicach

  • Modzurowie: wzmiankowany w 1418 r. (wzniesiony prawdopodobnie około roku 1300), rozebrany w 1895 w związku z budową obecnego neogotyckiego, zachowały się w nim barokowe rzeźby z końca XVII i połowy XVIII w.,

    Kościół w Modzurowie

  • w Gamowie: zbudowany w 1728 r., wyposażenie późnobarokowe z drugiej polowy XVIII w. oraz klasycystyczne z początku wieku XIX.

Kościół w Gamowie

 

PAŁACE NA TERENIE GMINY RUDNIK:

  • w Rudniku: neobarokowy, usytuowany w parku dworskim z bogatym drzewostanem, obok oficyna pałacowa zbudowana na przełomie XVIII i XIX w.,

    Pałac w Rudniku

  • w Sławikowie: ruiny dawnego pałacu zbudowanego w XIX w., w otoczeniu park krajobrazowy,
    w Łubowicach: w centrum stylowego angielskiego parku istnieją ruiny rodzinnego pałacu poety Josepha von Eichendorffa, zbudowanego w latach 1780-1786 i przebudowanego w 1858 w stylu angielskiego neogotyku,
  • w Brzeźnicy: ruiny XVI-wiecznego barokowego pałacu, zniszczonego w czasie II wojny światowej, otoczone parkiem z wieloma pomnikami przyrody,
  • w Czerwięcicach: otoczony parkiem krajobrazowym dawny dwór z 1892 r. oraz zabudowania dworskie z XIX w.,
  • w Szonowicach: pałac i zabudowania dworskie z parkiem krajobrazowym, budowę rozpoczęto w 1870 r.,
  • w Jastrzębiu: z końca XIX w. otoczony parkiem krajobrazowym, wyremontowany,
  • w Modzurowie: zbudowany w duchu angielskiego neogotyku, w sąsiedztwie zabudowania dworskie, spichlerz przełomu XIX i XX w., pałac otoczony parkiem krajobrazowym z aleją grabową i egzotycznymi okazami drzew (założony ok. połowy XIX w.), w parku znajduje się mauzoleum późnoklasycystyczne z połowy XIX w. oraz kapliczka neogotycka z 1890 r.,
  • w Strzybniku: zbudowany w połowie XIX w. w stylu późnoklasycystycznym, wokół usytuowany park krajobrazowy z okazami urozmaiconego drzewostanu, w zespole dworskim spichlerz folwarczny z 1815 r.

 

INNE OBIEKTY:

  • Rudnik:
    stodoła z końca XIX w.,
    gorzelnia z około 1910 r.,
    dwie kapliczki przydrożne z XVIII i początku XIX w. z barokowo-ludowymi rzeźbami św. Jana Nepomucena i św. Floriana,
  • Lasaki:
    neogotycka kapliczka przydrożna z wieżyczką i dzwonem,
  • Grzegorzowice:
    kapliczka przydrożna z XIX w. z ludowo-barokową rzeźbą św. Jana Nepomucena,
    średniowieczny granitowy krzyż pokutny,
  • Brzeźnica:
    spichlerz dworski z XIX w.,
    zabytkowy młyn,
    kapliczka przydrożna z XIX w.,
  • Ponięcice:
    cmentarz dworski oraz kaplica cmentarna z końca XVIII w.,
    kapliczka przydrożna z przełomu XVIII i XIX w. z barokowo-ludową rzeźbą św. Jana
    Nepomucena,
  • Czerwięcice:
    kaplica cmentarna z XIX w.,
    kapliczka z XVIII w. z ołtarzykiem barokowym i ludowym obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej, przy kapliczce najstarszy na ziemi raciborskiej kamienny krzyż z datą 1720 r.,
  • Szonowice:
    kapliczka przydrożna z XIX w., wewnątrz drewniany, neogotycki ołtarzyk z barokowo-ludową rzeźbą św. Jana Nepomucena,
  • Gamów:
    młyn z 1916 r.,
    kapliczki przydrożne z XVIII i XIX w.,
  • Strzybnik:
    kuźnia z początków XX w.,
    gorzelnia z końca XIX w.,
    kapliczka przydrożna z rzeźbą św. Jana Nepomucena.

 

Skip to content